Abla’M

Neden, neden geliyorsun rüyalarıma?

…”Konuş benimle, yalvarırım birşey söyle”

…

“Neden geldin peki, neden altüst ediyorsun hayatımı?”

…

“Yalvarıyorum konuş, ne olur… Suçluymuşum gibi bakma gözlerime. Ben suçlu değilim. Bilmeden birşey yapmış olamam sana… Çünkü sen benim parçamsın, kanımsın…”

…

“Demek konuşmamaya devam edeceksin. Tamam söz, zorlamıyorum artık seni… Soru cümleleriyle başlamamalı sözlerim… Cevap alamayacağım cümleler kurmak istemiyorum… Artık gitmek istiyorum, burada olmamalıyım… Suçsuz yere, ki suçlu olayım ne değişir ki… Kaç kere sardık yaralarımızı, kaç kere ağladık aynı omuzda ve hiç böyle suskun kalmamıştık… Yine bağırmalısın bana, öfkeni çıkartmalısın benden… Ama böyle susmamalısın… Sende öğrenmişsin suskunluğun canımı nasıl yaktığını…”

…

“Şimdi gidiyorum.”

…

“Nasılda gözlerinden okunuyor… “Sen zaten en kolay yolu gitmekte bulursun hayatta” diyorlar bana… Biliyorum, ama suskunluğuna dayanamıyorum…”

…

…

Her gece rüyalarımdasın… Her gece aynı cümleleri kuruyorum kendimce… Bir telefon kadar uzağımdasın… Arasam, “Ablam, nasılsın?” desem… Yine böyle susmandan korkuyorum… Benim için ne kadar önemli olduğunu bile bile… Al bu can senindir diyeceğimi bile bile… Ben sana ne yaptım… Neden, neden geliyorsun rüyalarıma?

Kardeşin…

22.11.2008

Kardeşin Nihal