-
Anne Kokusu
“Anneler hep aynı kokar” dedi bir dost ve bana ilham kaynağı oldu…
Anne’M;
Ne güzel bir kelimedir bu. Ne kadar da büyük anlam taşır sırtında. Canım Anne’M… Öyle özlemişim ki seni, içime doyasıya çektiğim kokun, tenime sinmiş. Sen kokuyorum sanki buram buram. Daha küçücüktük, “Herşeyi bil kızım” dedin, “Yaptığın bana ise, öğrendiğin kendine.” Sen nasıl bir Anneymişsin ki bana herşeyi öğrettin. Beni kimseye mahçup etmedin. “Ah, ahh kızım, ben nelere katlandım.” dedin, sabretmeyi öğretti bana. Torunlarını sevdiğin de ne kadar da üzülürdüm, “Anne’M artık beni sevmiyor mu yoksa?” diye. İçten içe iç geçirirdim. Anlamamışım Anne’M. Senin yerin ayrı derdin de, hep duymazdan gelmişim…
Anne’M;
Sen Allah’ın nasıl bir lütfusun ki benim Anne’M olmuşsun. Nasıl da sabırla bekledin benim büyümemi, uslanmamı? Kaç sefer canını yaktım Anne’M. İnan ben hatırlamıyorum. Kaç sefer mahçup ettim seni. Onca şeye rağman kim affedebilirdi ki… Kim tekrar tekrar bağrına basabilirdi ki…
…..
-
Islanmış Kaldırımlar…
Bütün pisliği giderebilecek mi yağmur ?
Onun yoğun kuvveti buna yetebilecek mi ?
Hayır bence, hiç olmayacak bu…
Küçük yangınları söndürebilecek ama,
Hiçbir zaman etrafı temizleyemeyecek…
Suçlu yağmur değil elbette,
Suçlu; bunca vakit temizlenemeyen bizlerde…
Yağmurla berraklaşabileceğini sanarlar,
Her yağmur yağdığında sokaklara koşarlar…
Peki niye ?
İşte tam da bu yüzden…
Yardıma muhtacız aslında,
Islanmış kaldırımlar,
Belki bize yardım edebilirler…
Durduğumuz yere çömelip gökyüzüne bakmak,
Her zaman en iyisidir…
Yağmur; orman yangınlarını değil belki ama,
İçimizdeki yangını söndürebilir…
Büşra K. -
Sonbaharda Başlıyor Hüzün…
Sonbaharda başlıyor hüzün,
O zaman kararıyor gökyüzü…
Sokaklarda sağır edici sessizlik,
Yerlerde dökülmüş yapraklar…
Bari onlar kalsaydı dalında,
Her şeye inat yıkılmasalardı…
İnsanlara benziyorlar aslında,
Tutundukları tek şey hayatları olan dalları…
Sararıp düşüveriyorlar aniden,
Onlarda beklemiyor bu depremi…
Yeşilken ne kadar mutlulardı oysaki,
Bekledikleri tek şey yağmurdu…
Ama şimdi yok olmayı bekleyip,
İçten içe bitiyorlar…
Üzerine kader arkadaşları bastığında,
Tamamen parçalanıp kayboluyorlar…
Bir de o rüzgar yok mu,
Her şeyi savuran da o…
Büşra K. -
Severim Seni…
Belki seni tanımıyorum, ama bu demek değil ki seni sevmiyorum…
Hiç gözlerine bakmadım mesela,
Sesini bile duymadım,
Kokunu içime hiç çekmedim…
Fakat bunlar seni sevmeme engel değil ki…
Seni çok sevenler oldu belki…Sana sımsıkı sarılanlar…
Saçlarınla oynamışlardır kim bilir…
Ya da o uğruna ölebileceğim gamzene başka eller dokundu…
El ele tutuştuklarında olmuştur…
Bunları yapmadığım halde, senden uzak olduğum halde de
Seni onlardan daha çok severim inan…
Bir gün uğrarsa yolun yüreğime…
Yok olursa aramızdaki mesafe…
Sevdiğimi anlarsan seni, seversen beni…
Kuşatırım seni sevgimle…
Başımı omzuna koyduğumda unuttururum onları sana…
Yüreğinle sarılırım sımsıkı… Gözlerinle tutuşurum…
Bir gün gelirsen canımın içi, bütün acılarım diner…
Hep seni severim ben, sadece seni…
Merve K. -
Oysa Aşk…
Şimdi bana kaybetmekten söz ediyorsun…
Oysa bilmiyorsun…
Sen benim olmadın hiç…
Silmedin senin için dökerken gözyaşlarımı…
Büyütmedin beni sevgi sözcüklerinle…
Sevmek istedin mesela…
Söylesene…
Zaten sarmamışsın ki beni…
Bir de kaybedersin diyorsun…
Şimdi bana vazgeçmekten söz ediyorsun…
Aşkı anlamıyorsun…
Bilmek istemiyorsun seni seveni,
Ve görmezden geliyorsun…
Sevdanı yaşatacak gözleri,
Sen sanıyorsun ki her şey toz pembe…
Elinin kanamasını acı zannediyorsun…
Yüreğine ateş düşmemişken,
Aşkı yalanlıyorsun…
Oysa aşk,
Ona hissettirmeden deli gibi sevmektir…
Oysa sevda gözyaşlarını içine dökmektir,
Ve en büyük yara,
O sevmese de bunu kalbine dinletememektir…
Şimdi söylesene bana,
Ben böyle yanarken,
Sen hala vazgeçmekten mi söz ediyorsun…
Merve K.