21 Mart Dünya Şiir Günü

“21 Mart Dünya Şiir Günü“müz kutlu olsun…

“Ben sana mecburum bilemezsin,

Adını mıh gibi aklımda tutuyorum,

Büyüdükçe büyüyor gözlerin, Ben sana mecburum bilemezsin,

İçimi seninle ısıtıyorum…

Ağaçlar sonbahara hazırlanıyor,

Bu şehir o eski İstanbul mudur? 

Karanlıkta bulutlar parçalanıyor,

Sokak lambaları birden yanıyor,

Kaldırımlarda yağmur kokusu,

Ben sana mecburum sen yoksun…

Sevmek kimi zaman rezilce korkudur.

İnsan bir akşam üstü ansızın yorulur.

Tutsak ustura ağzında yaşamaktan,

Kimi zaman ellerini kırar tutkusu,

Birkaç hayat çıkarır yaşamasından,

Hangi kapıyı çalsa kimi zaman,

Arkasında yalnızlığın hınzır uğultusu,

Fatih’te yoksul bir gramafon çalıyor,

Eski zamanlardan bir Cuma çalıyor,

Durup köşe başında deliksiz dinlesem,

Sana kullanılmamış bir gök getirsem,

Haftalar ellerimde ufalanıyor,

Ne yapsam ne tutsam nereye gitsem,

Ben sana mecburum sen yoksun…

Belki Haziran’da mavi benekli çocuksun,

Ah seni bilmiyor kimseler bilmiyor,

Bir şilep sızıyor ıssız gözlerinden,

Belki Yeşilköy’de uçağa biniyorsun,

Bütün ıslanmışşın tüylerin ürperiyor,

Belki körsün kırılmışsın telâş içindesin,

Kötü rüzgâr saçlarını götürüyor…

Ne vakit bir yaşamak düşünsem,

Bu kurtlar sofrasında belki zor,

Ayıpsız fakat ellerimizi kirletmeden,

Ne vakit bir yaşamak düşünsem,

Sus deyip adınla başlıyorum,

İçim sıra kımıldıyor gizli denizlerin,

Hayır başka türlü olmayacak,

Ben sana mecburum bilemezsin…

dedi Atilla İlhan… Hangimiz sevdiğimize söylemedik bu şiiri, yada en azından söylemek istemedik…

Orhan Veli Kanık “Anlatamıyorum” dedi usulca…
 
Ağlasam sesimi duyar mısınız,
Mısralarımda;
Dokunabilir misiniz,
Gözyaşlarıma, ellerinizle?

Bilmezdim şarkıların bu kadar güzel,
Kelimelerinse kifayetsiz olduğunu
Bu derde düşmeden önce.

Her şeyi söylemek mümkün;
Epeyce yaklaşmışım, duyuyorum;
Anlatamıyorum…

Ümit Yaşar Oğuzcan “Bir gün Anlarsın” dedi sevdiğine ve bizlere de dedittirdi uzun gecelerde…

Uykuların kaçar geceleri, bir türlü sabah olmayı bilmez.
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya,
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar ne yastık.
Girmez pencerelerden beklediğin o aydınlık.
Onun unutamadığın hayali,
Sigaradan derin bir nefes çekmişçesine dolar içine.
Kapanır yatağına çaresizliğine ağlarsın.
Sevmek ne imiş bir gün anlarsın.

Bir gün anlarsın aslında her şeyin boş olduğunu.
Şerefin, faziletin, iyiliğin, güzelliğin.
Gün gelir de sesini bir kerecik duyabilmek için,
Vurursun başını soğuk taş duvarlara.
Büyür gitgide incinmişliğin kırılmışlığın.
Duyarsın,
Ta derinden acısını, çaresiz kalmışlığın.
Sevmek ne imiş bir gün anlarsın.

Bir gün anlarsın ne işe yaradığını ellerinin.
Niçin yaratıldığını.
Bu iğrenç dünyaya neden geldiğini.
Uzun uzun seyredersin aynalarda güzelliğini.
Boşuna geçip giden günlerine yanarsın.
Dolar gözlerin, için burkulur.
Sevmek ne imiş bir gün anlarsın.

Bir gün anlarsın tadını sevilen dudakların.
Sevilen gözlerin erişilmezliğini.
O hiç beklenmeyen saat geldi mi?
Düşer saçların önüne, ama bembeyaz.
Uzanır, gökyüzüne ellerin.
Ama çaresiz,
Ama yorgun,
Ama bitkin.
Bir zaman geçmiş günlerin hayaline dalarsın.
Sonra dizilir birbiri ardına gerçekler, acı.
Sevmek ne imiş bir gün anlarsın.

Bir gün anlarsın hayal kurmayı;
Beklemeyi, ümit etmeyi.
Bir kirli gömlek gibi çıkarıp atasın gelir
Bütün vücudunu saran o korkunç geceyi.
Lanet edersin yaşadığına…
Maziden ne kalmışsa yırtar atarsın.
O zaman bir çiçek büyür kabrimde, kendiliğinden.
Seni sevdiğimi işte o gün anlarsın…

Nazım Hikmet…

Geldi dört güvercin

suda yıkanmak için.

Su mapushane yalağındaydı

ve güneş

güvercinlerin gözünde, kanadında, kırmızı ayağındaydı…

girdi dört güvercin

yıkanmak için

suyun içine ve kederli toprakta dört insan

baktı dört güvercine…

güvercinler hep beraber

güneşi taşıyıp kırmızı ayaklarında uçabilirler

durdurmaz onları demir ve duvar

güvercinlerin yumuşak kanatları var.

Ve kanatlar

şimdi burda, şimdi damın üzerinde

insanların kanatları yok

insanların kanatları yüreklerinde.

Dört güvercin

güneşe varmak için

yıkandı, uçtu sudan…

“Bence Sen de Şimdi Herkes Gibisin” dedi 1918 yazında, Kadıköy’de…

Gözlerim gözünde aşkı seçmiyor

Onlardan kalbime sevda geçmiyor

Ben yordum ruhumu biraz da sen yor

Çünkü bence şimdi herkes gibisin

Yolunu beklerken daha dün gece

Kaçıyorum bugün senden gizlice

Kalbime baktım da işte iyice

Anladım ki sen de herkes gibisin

Büsbütün unuttum seni eminim

Maziye karıştı şimdi yeminim

Kalbimde senin için yok bile kinim

Bence sen de şimdi herkes gibisin

Cemal Süreya – Ama Senin…

“Üşüdüysen söyle sevgilim,
Seni bir kat daha seveyim…”

Ne kadar güzel söylemiş Cemal Süreya…

“Seninle olmanın en güzel yanı ne biliyor musun? 
Elin elime değmeden, avuçlarımı terleten sıcaklığını taa içimde hissetmem.” 

Can Yücel 

Herşey; sen olsun bu dünyada
Ve olmasın, sen olmayan dünya da. 

Fuzuli

“21 Mart Dünya Şiir Günü”müz kutlu olsun…