Ben Hep Seni Bekledim, Sen Yine Gelmedin…

Uzun zamandır yazmıyordum sana. Totem yapıyordum kendimce. “Yazmazsam belki gelir” diyordum. Totemimde işe yaramadı. Yine gelmedin…

Sensiz hayat öyle anlamsız ki. Keyif vermiyor hiç bir şey. Bildiğin bunalımlı depresif bir hale girdim. “Bu son diyorum” kendimce, “Artık onu düşünmeyeceğim.” Ama engel olamıyorum duygularıma, iç sesime…

Dışarıda deli yağmur, camlar buğulu. Seni hayal ediyorum ve ismini buğulu camlara yazıyorum.

“Elifim”

“Elifim” diyorum benim yorgun uyandığım günlerin aydınlığı, “Elifim” diyorum yaşama sebebim.

Gel ne olur? Gel…