Çalışan Kadın Olunca!

Uzun zaman işsizliğinden sonra, arada günü birlik işten çıkışlarım hariç çalıştığım ikinci iş yerindeyim.  Şuan sevdiğim işi yapmanın mutluluğuyla, iş yerinden memnunum.

Daha önce Çalışan Kadın ve Ev Kadını Arasındaki Farklar diye yazı yazmıştım. O zaman ev kadınının ne kadar tembelleştiğinden bahsetmiştim. Şimdi daha iyi farkına varıyorum. Hakikaten ne kadarda tembelmişim. Sabah evden çıkarken, yeni aldığım kabanı ve iğne iplikle birlikte çantaya koyarken farkına vardım bunun bir kez daha. İki akşamdır kabanın sallanan düğmelerini sıkıştırmaya vakit bulamadığım ve bu yüzden giyemediğim için, en mantıklısının yanıma alıp, arabada dikmek olduğuna karar vermişim meğer.

Vakit bulamıyorum. Hakikaten zaman öyle hızlı geçiyor ki. Sabah saat 05:30 da kalkıyorum. Evi toparlıyorum, hazırlanıyorum. Saat: 06:30 evden çıkıyoruz. Deli gibi trafikte boğuşup iş yerine varıyoruz. Saat: 07:30. İş yerine varıyoruz. Starbucks’ta sabah kahvesi ve kahvaltı. Saat 08:30 iş yerinin kapıları açılıyor. Deli bir yoğunlukla akşam oluyor, nasıl oluyor onu da anlayabilmiş değilim. Saat 19:00 iş bitiyor. 20:30 civarı yoğun trafikten kurtulup eve varış. Eeee akşam yemeği hazırlıkları. Oda ayrı bir terane zaten. Ne yesek kısmı hazırlamaktan daha uzun sürüyor. Yemek yeniyor, masa kaldırılıyor, bulaşıklar 🙂 Zırt pırt dolan çamaşır sepetinden kirli çamaşırlar bağırıyor. “Beni Yıka”. Çamaşırlar makineye atılıyor, bu arada saniyede dağılmayı başaran ev yeniden toparlanmaya başlanıyor. Ütü varsa ütü yapılıyor. Ertesi gün giyilecek kıyafetler hazırlanıyor. Bu arada makineden çamaşırlar çıkartılıp asılıyor. Saat 23:00. Gözlerden deli gibi uyku akıyor. Dikilmeyi bekleyen sallanan düğmeler yine erteleniyor. Beynim kendi kendine plan yapıyor. “Yanına al, arabada dikersin. Hee bir de notebook u da yanına al. Günlerdir yazı yazamadığın bloguna yazı yaz. 🙂 Evet, sallanan düğmelerimi diktim. Şimdi iş yerinin kapılarının açılmasını beklerken Word’e yazımı yazıyorum. Akşam evde vakit bulabilirsem bloguma ekleyeceğim 🙂 Çalışan kadın olmak zor. Ama bir o kadar eğlenceli. Tavsiye olunur 🙂