Derdime Dertleri Ekledim!

Bir isyan var içimde. Kopmayı bekleyen bir çığlık. “Dokunsalar Ağlayacağım” sözü artık benim için “Dokunsalar Patlayacağım“a dönüştü. Öyle bir sessizlik var ki, “Fırtına Öncesi Sessizliği“n ta kendisi…

Annem, derdi bitmeyen insanlarla görüşmemi istemedi hiç. “O sana dert katıyor Nihal, görüşme kızım” der durur eğer mutsuz görürse beni. Anneme kimseyi şikayet etme lüksüm yoktur. Üzülmeme tahammül edemez, “Bıçak gibi kes at” der. “Offf Nihal, hasta edeceksin kendini benim gibi”…

Son zamanlarda yaşadıklarımı, çevremdeki insanların dertleriyle dertlendiğimi bilse ne derdi kim bilir?

Derdime dertler ekledim Annem;

Kalbim acıyor. Cemilecik’in yasını hatırlar mısın dedem öldüğünde? İşte onun gibi yas edesim var. Öyle bir şey oldu ki. Boğazıma kadar dolu bir şeyler. Sanki kalbim çıkmış yukarı, boğazımda atıyor. Uyuyamıyorum geceleri. Hayallerim çözüm üretmeye çalışıyor. “Ne derdin var” der durursun ya. Çok şükür derdim yok Annem. Ama çok dertliyim be Annem…

Çevremdeki insanlar öyle mutsuz ki. Dertleri derdim oldu. Nefes almamı engelliyor yaşananlar. Sevdiklerimin yaşadıkları midemi bulandırıyor. Öfkeleniyorum. Dostum mutsuzken mutlu olamıyorum. 

Ahhh Annem. Öyle özledim ki seni. “Kısa sürecek bu ayrılığımız” dedik, ama yıl oldu sanki…