Dostumu Kaybettim, Hükümsüzdür!

Biliyorum bu yazımı okuyacaksın. Sen okuyasın diye yazıyorum zaten…

23 Ocak 2013 Çarşamba Saat: 09:15. Ben uyurken… 

Evet ben uyuyordum o anda. Hayatımı devamlı kontrol altında tutma gayretin yüzünden, beni istediğin vakit arayıp, her istediğin zaman kontrol altında tutmaya çalışıyordun. Yine aynısını yaptın. Aradın. Uyku sersemi sana “Hayır” dediğim için, (ki bunu sadece uyku sersemi başarabilirdim zaten) telefonu yüzüme kapattın. Tam 7 ay önce. Bana “Nemrut” derlerdi ama sen bendende “Nemrut” çıktın. Aramadın. Ne kadar kızgın olsamda, hep aramanı istedim…

Bugün öyle öfke doluyum ki sana. Öyle kızgınım ki. Farklı olduğumu ve farklı olduğunu iddia ederdin ya. Değilmişsin. Sende beğenmediklerin gibiymişsin. “Geç geldin hayatıma ama iyi ki geldin” derdin ya. Bir “Hayır” yüzünden, hemde salak saçma bir konu yüzünden.

Belki ararsın diye düşünüyordum ya. Artık istemiyorum. Canım hala yansada, “Senden nefret ediyorum”. Hayatımdan defolup gittiğin için…