Kaybolan Eski Dostlar

Bu akşam çok eskilere gitti düşüncelerim. Halbuki Ebru‘m daha 5 gün önce “Ayran iç uyu, hiç bir şeyi düşünme” demişti…

Bir çok yüzü unuttum. Bir çok ismide. Ama Zeynep, seni unutamadım. Ne yüzünü, ne de ismini. Birde kızlık soyadını…

Sancılı lise yılları. Ben platonik bir aşkın esiri, ama sevdiğim iki dostum, canım dediklerim tek bir kişiye aşık. Sonunda ikisine de yar olmayan birine…

Zeynep’i seçti bulunmaz Hint Kumaşı. Tercih yapmam istendi: “Ya Zeynep ya da ben” dedi Papatya’M. “Sen” dedim. Zeynep’i terkettim. Yüzüne bile bakmadım. Sonra ne oldu bilmiyorum, gitti Zeynep. Sormadım kimseye. Okulu bıraktı ve gitti…

Zamanla Papatya’M da gitti. Gitsin istedim. Gitti diye mutsuz muyum? Zeynep’in gidişi kadar değil…

Umarım gittiğin yerde mutlusundur Zeynebim…